Podmiot ekonomii społecznej warty docenienia

Na terenie Włodawy z powodzeniem już od pięciu lat funkcjonuje Spółdzielnia Socjalna „Nadzieja”. Priorytetem jej działalności jest prowadzenie niepublicznego żłobka „Promyczek”. - Początki to usilne starania o wejście na rynek usług - przyznaje Rafał Rędziniak, prezes spółdzielni. - W żłobku przygotowanych było 16 miejsc dla dzieci. Wyszliśmy z ofertą organizacji urodzin i imprez okolicznościowych dla najmłodszych. Dodatkowo przygotowaliśmy ofertę usług sprzątania i utrzymania czystości w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej. W 2015 r. zaszła konieczność zwiększenia liczby miejsc w żłobku do 24. Odbyło się to kosztem prowadzenia usług sprzątania. Kolejny rok pracy to kolejna decyzja o rozszerzeniu liczby miejsc w żłobku - dodaje R. Rędziniak.

Jednak jeśli nie ma wsparcia ze strony samorządowców, jak twierdzi prezes „Nadziei”, ciężko utrzymać się na rynku pracy. - Potrzebne jest pomoc zarówno przy zakładaniu spółdzielni, jej finansowaniu, a potem także doradztwie - stwierdza R. Rędziniak, akcentując, że wsparcie potrzebne jest szczególnie w pierwszym okresie działalności. - Młodzi spółdzielcy borykają się z różnymi trudnościami, nie znają prawa spółdzielczego, nie wiedzą, gdzie szukać elementów wsparcia i finansowania tego typu podmiotów ekonomii społecznej. Są agencje, które wspomagają doradczo, ale jeśli samorządowcy chcieliby, aby taka forma zatrudnienia funkcjonowała w regionie, powinni się również zaangażować - podkreśla.

Warto zaznaczyć, że spółdzielnie to dobre rozwiązanie dla osób, które wychodzą z różnych form zagrożeń: ubóstwa, bezrobocia czy alkoholizmu. Pan Rafał do spółdzielni, jak wspomina, wszedł zupełnie przypadkowo. Pracując w sklepie, otrzymał propozycję innego zajęcia - konserwatora powierzchni płaskich w żłobku. Nie wiedział, że funkcjonuje on w ramach spółdzielni. - Z czasem pracowałem przy obsłudze administracyjnej w „Promyczku”, potem zacząłem zdobywać kolejne uprawnienia, m.in. opiekuna dzieci do lat trzech. Dziś jestem właśnie opiekunem w żłobku. Obok tego zarządzam spółdzielnią i ciąży na mnie obowiązek zapewnienia ciągłości finansowania - opowiada R. Rędziniak. - Forma ekonomii społecznej, jaką jest spółdzielnia, daje możliwości rozwoju. Moi pracownicy również wyjeżdżają na kursy i szkolenia. Zatrudnionych jest łącznie osiem osób, w tym siedem na cały etat. Pielęgniarka pracuje na umowę zlecenie. Większość pracowników to osoby, które mają ukończone studia lub kursy o kierunku opiekun dzieci. Dodatkowo, korzystając ze środków finansowych spółdzielni, mają możliwość uczestniczenia w dodatkowych szkoleniach, m.in. kursach tańca, animacji czy zabaw dla dzieci - zaznacza prezes.

Korzystając z nabytych umiejętności swoich pracowników, spółdzielnia prowadzi działalność związaną z animacją czasu wolnego dzieci. - Organizujemy i prowadzimy urodziny, okolicznościowe imprezy typu mikołajki, pikniki. W 2015 r. udało się zorganizować festyn rodzinny dla dzieci i ich rodzin pod patronatem starostwa powiatowego. Od kilku lat współpracujemy z Placówką Opiekuńczo-Wychowawczą oraz z urzędem miasta, organizując zabawy dla dzieci i ich rodzin - podkreśla R. Rędziniak, który może pochwalić się pięcioletnim dorobkiem w zarządzaniu spółdzielnią. Osobom chcącym założyć tę formę działalności doradza, aby skupiły się na jednym kierunku.

A może pomoc zwierzętom?

W powiecie włodawskim są osoby, które rozważają utworzenie m.in. jadłodajni, by w ten sposób wspomagać osoby uboższe, chorych i seniorów. Interesujący jest również pomysł zapewnienia opieki chorym, dzikim zwierzętom. - Myślę o utworzeniu spółdzielni socjalnej i przy okazji zatrudnienia osób z okolicy - przyznaje Katarzyna Kozłowska z Kołacz. - Z wykształcenia jestem ornitologiem z 30-letnim stażem, aktualnie na wcześniejszej emeryturze. Pomysł pomagania zwierzętom i ptakom powstał dużo wcześniej, ale byłam ograniczona czasowo pracą zawodową. Dziś staje się to bardziej realne. Rozmawiałam już o swojej idei z doradcą zawodowym, który pomoże mi w sporządzeniu dokumentacji niezbędnej do utworzenia spółdzielni. Myślę, że dysponuję bardzo dobrymi warunkami, jeśli chodzi o pomaganie zwierzynie leśnej. Wokół mojego miejsca zamieszkania są lasy oraz nieużytki rolne, a więc tereny licznego przebywania ptactwa i zwierząt - podkreśla K. Kozłowska.

Obserwując przyrodę, przy okazji pani Katarzyna pomagała również zwierzętom. - Uratowałam wiele ptaków - opowiada. - Mieszkając przy drodze Włodawa-Lublin, ratowałam też psy pozostawiane przy trasie. Wprawdzie azyl dla zranionych dzikich mieszkańców lasu jest w Poleskim Parku Narodowym, ale to zbyt mało. Zwierząt, które ulegają wypadkom, jest sporo i czekają na pomoc ze strony nas, ludzi - stwierdza.

K. Kozłowska, służąc swoim doświadczeniem i dzieląc się pasją do przyrody, chce w ramach planowanej spółdzielni socjalnej zatrudnić m.in. osoby zajmujące się rehabilitacją zwierząt. Pomysł czeka więc na realizację.