Kiedy ktoś przyjmuje cię pod dach swojego domu, respektujesz zasady, jakie w nim obowiązują. To oczywista zasada. Przynajmniej taką być powinna.

W perspektywie otwarcia granic Polski na falę nielegalnej - tak naprawdę pozostającej poza kontrolą migracji, przekonywania niektórych, że przecież „jakoś to będzie”, że skoro inni sobie poradzili, my też damy radę, ba, argumentowanie decyzji UE ewangeliczną miłością i otwartością („Jezus też był migrantem”) itd. - warto krytycznie spojrzeć na kraje, które wiele lat przed nami - kierując się różnoraką argumentacją (często, pomimo pięknych słów, podszytą egoizmem, że ktoś musi przecież pracować na rzecz starzejącego się społeczeństwa itp.) - przyjęły do siebie miliony ludzi.

W trzecią niedzielę listopada obchodzimy Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych. Czasowo zbiega się on z liturgicznym wspomnieniem bł. Karoliny Kózkówny.

To nie przypadek. Nastolatka z Wał-Rudy wpisała się w liczne grono dzieci i młodzieży, które przedwcześnie straciły życie w wyniku nagłego wypadku lub napaści. Do jej sanktuarium w Zabawie coraz liczniej przybywają matki i ojcowie opłakujący śmierć swoich dzieci - którzy przeżywają żałobę i próbują odnaleźć sens w tym, co się stało. Tu doznają ukojenia i umocnienia. - Bł. Karolina pokazuje nam, że życie jest mocniejsze niż śmierć i że „miłość na śmierć nie umiera” - mówi ks. Zbigniew Szostak, kustosz sanktuarium bł. Karoliny Kózkówny w Zabawie.